W dniu 11 maja w Kędzierzynie-Koźlu odbyły się warsztaty opiekunów prób przewodnikowskich (14 uczestników) oraz warsztaty opiekunów prób podharcmistrzowskich i harcmistrzowskich (11 uczestników). Zostały one zorganizowane przez Chorągwianą Komisję Stopni Instruktorskich oraz dwa zespoły Hufca Kędzierzyn-Koźle: Komisję Stopni Instruktorskich oraz Zespół Kadry Kształcącej.
Przyszli i aktualni opiekunowie prób zgłębili temat idei stopnia, zasad i trybu zdobywania stopni instruktorskich oraz roli i zadań opiekuna. Ponadto otrzymali narzędzia wspomagające analizowanie siebie i dzięki spotkaniom z osobami u progu otwarcia prób mieli okazję przećwiczyć nowo zdobyte umiejętności, formułując kilka zadań. Warsztat zakończyły zajęcia o obrzędzie Zobowiązania Instruktorskiego oraz obrzędowym nadawaniu stopnia podharcmistrza i harcmistrza, które miały finał przy wspólnym ognisku.
W skład kadry warsztatów weszli (w porządku alfabetycznym): hm. Anna Andrzejewska (ChKSI), hm. Joanna Czarnecka (ChKSI), hm. Monika Gąsior (HZKK, HKSI), hm. Grzegorz Gąsior, hm. Jolanta Kosakowska (HZKK), hm. Iwona Kozioł (ChKSI, HKSI), hm. Adam Panczocha (ChKSI), hm. Elżbieta Pojasek-Ośko (ChKSI, HKSI, HZKK), phm. Szymon Ruczka (HZKK).
Wydarzenie zgromadziło instruktorów ze wszystkich hufców naszej chorągwi, a dodatkowo wzięli w nim udział także uczestnicy z Chorągwi Śląskiej, Dolnośląskiej, Łódzkiej i Krakowskiej.
A co najbardziej podobało się uczestnikom?
· „Jego harcerskość i naturalność – nie był to wykład, lecz rozmowa oraz skupienie się na wiedzy i doświadczeniu uczestników warsztatu. Bardzo miłym zaskoczeniem było dla mnie podsumowanie przy ognisku”.
· „Ćwiczenia i możliwość pracy w różnych grupach. Wymiana doświadczeń i wysłuchanie przykładów wziętych z prawdziwych doświadczeń opiekunów prób”.
· „Forma i zrównoważony rytm, świetne przygotowanie prowadzących i ich zaangażowanie w całość oraz symulacja z probantami – świetny pomysł”.
· „Warsztat był bardzo rzeczowy, merytoryczny, konkretny. Często formy dla podharcmistrzów i harcmistrzów sprowadzają się do bezsensownych, niekończących się dyskusji o rzeczach, na które nie mamy wpływu. Tutaj tak nie było. Owszem – były dyskusje, ale takie które pozwoliły nam wgłębić się w ideę, zrozumieć rolę opiekuna. Świetnym pomysłem był klimatyczny spacer po okolicznym lesie, w trakcie którego dyskutowaliśmy w zastępach”.
· „Przemienność form, duża ilość prowadzących i całokształt wydarzenia, którego etapy można porównać do zdobywania stopnia instruktorskiego”.
